Doosh Doosh

دوش دوش دوش که آن مه لقا

خوش ادا، با صفا، با وفا

از برم آمد و بنشست

خدا برده دین و دلم از دست

باز، باز، باز، مرا سوی خود

می کشد، می برد، می زند

با دو چشم، با دو چشمِ مست

خدا ابرویش، ابرویش پیوست

آتش اندر دلم بر زد، جانم ای دل، خدا ای دل

زان رخ همچو آذر زد، جانم ای دل، خدا ای دل

سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم

کشته ی عشقت منم، ای صنم، بد مکن

بیش از این، ظلم بی حد مکن

جانم بیش از این، ظلم بی حد مکن

دوش، دوش، دوش و که آن گِرد، گِردِ گنبدِ مینا

آبله گون شد، دو چشم من به ثریا

آبله گون شد جانم، دو چشم من به ثریا

تند، تند، تند و غضبناک، سخت و سرکش و توسن

از در مجلس، درآمد آن بت رعنا

از در مجلس جانم، درآمد آن بت رعنا

روی سپیدش، برابرِ مَهِ گردون

موی سیاهش، پسرعم شب یلدا

موی سیاهش جانم، پسرعم شب یلدا

آتش اندر دلم بر زد، جانم ای دل، خدا ای دل

زان رخ همچو آذر زد، جانم ای دل، خدا ای دل

سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم

کشته ی عشقت منم، ای صنم، بد مکن

بیش از این، ظلم بی حد مکن

جانم بیش از این، ظلم بی حد مکن

بیش از این، ظلم بی حد مکن

جانم بیش از این، ظلم بی حد مکن

بیش از این، ظلم بی حد مکن

جانم بیش از این، ظلم بی حد مکن