Jestem Vaiana

Dziewczynkę znam z pewnej wyspy

Jedyna taka wśród nas

I kocha ludzi i morze

I najjaśniejszą jest z gwiazd

Choć czasem świat zda się wrogi

Nie raz cię zrani nie dwa

Lecz blizny także kształtują twoje "Ja"

Odmienią cię twoi bliscy

Przeżycia zaś drogę wskażą

I nie da się już zagłuszyć

Cichego głosu w twej duszy

I gdy ten głos zacznie szeptać

Vaiana, już blisko masz

Vaiana, słuchaj. Czy już znasz swoje "Ja"?

Kim jestem?

Jestem dziewczyną z Motunui

Która kocha oceanu dal co woła

A moim ojcem jest odważny wódz

Przodkowie byli odkrywcami mórz

Ich dawny czas powraca znów i woła

Dzięki mnie, jesteśmy dzisiaj tu

Blisko horyzontu

Jestem życiem, jestem tym

Co wciąż tak mnie woła!

Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś, ale we mnie

Jak morza prąd, raz się budzi, raz drzemie

Przy mnie bądź, przypominaj mi o tym codziennie

I z drogi tej nie pozwól zejść!

Jestem Vaiana!