ฟกช้ำดำเขียว

นานแสนนานเพียงใดไม่ท้อ จะไม่รีรอโอกาส จะไขว่คว้า

บทเรียน ที่ฝังลงในแผลเป็นและคราบน้ำตา จะคอยเตือนตัวเองไม่ให้หลงไปเจ็บเหมือนเดิม

ไกลแสนไกลเพียงใดไม่หยุดฝัน จะฝ่าฟัน มุ่งมั่นไม่มีหวั่นไหว

สุดท้าย ความฝันของเราจะเป็นดั่งใจไหม จะไปสนทำไม ทำวันนี้ให้ดีก็พอ

*ขอเพียงเธออย่าท้อ แม้ล้มจงลุกหยัดยืนขึ้นใหม่

เสี้ยวหนึ่งของความแพ้พ่าย ไม่ตายหรอกหนา

เจ็บวันนี้แล้วจดจำ ยังดีกว่าช้ำปางตายในวันหน้า

วันนี้แม้ใจอ่อนล้า วันหน้าต้องแข็งแกร่ง

(ซ้ำ */*)