Непатрэбныя нікому
Сшыткі, дзённікі
Ты ў пустым пакоі зноў
Гартаеш слоўнікі
Ты адзін на авансцэне
У незнаёмым шоў
Час прэм'еры
Толькі што прайшоў
Ты сустрэў і развітаўся
Дотыкам рукi
І ніхто і не здагадаўся
Хто ты ёсць такі
Толькі вецер паміж дахаў
Твой адзіны госць
Можа хто-небудзь
Яшчэ тут ёсць
Гэта толькі твая адлегласць
І ніхто не павінен ведаць
Дзе і як ты трымаеш кантроль
І дзе радасць твая, дзе твой боль
І калі даўжэюць цені
На тваёй сцяне
Абадраныя калені
Муха на вакне
На апошні гузік ты
Зашпіліш паліто
І не здагадаецца
Ніхто
Гэта толькі твая адлегласць
І ніхто не павінен ведаць
Дзе і як ты трымаеш кантроль
І дзе радасць твая, дзе твой боль
