Takk Fyri Nú (feat. Danny and the Veetos)

Eri ikki kendur fyri at vísa kenslur, men gravi djúpt niður í beatið Blaði í gjøgnum síður av mær sjálvum, sum eg aldrin havi lisið Alt hevur verið upp og niður, men alt er frammanfyri Tað einasta eg eri bittur inn á er, hví eg ikki havi givið mær tíð til familju Havi sæð lívið gjøgnum ein fløskubotn og sigldi bara avstað Nú sendi eg eini boð via fløskupost og biði niðri á knæ Um fyrigeving og takk í senn Einki tár á kjálkanum, come on, vit eru vaksnir menn Men fyrst fremst Takk og lov fyri mína betru helvt, ið gav mær dótrinia og ró Fyri homies, fyri sveitta, fyri tár og fyri blóð Fyri í dag og fyri tá Fyri góð minnir, fyri alt Fyri tað, vit gjørdu í gjár og fyri tað, sum kemur næst So hevði eg bara havt tíðina á mínari síðu So leingi sum eg vildi So leingi sólin skínur og mánin lýsir myrkrið Vil bara vísa, hetta er meir enn rapp Mítt eitt, mítt alt So leingi eg livi, so takk fyri nú Vit hava ongantíð skund, at hyggja aftur um bak At síggja hvar, ið eg kom, higartil Um eg í grøvini liggi, smílist eg enn Tey minnið, eru mítt eitt, mítt alt Ótrúligt hvussu tíðin er enn í sama standi Og hvussu mann brádliga missur tamarhaldið Tú veitst ikki, hvat tú hevur, fyrr enn tú missir tað, Og alt tað viktiga er sjónligari, um tú far eina pausu Eg spoli aftur í tímaglasið fyri at síggja klárt Tók eg fyri givið ella gav eg frá mær, og smílti eg nokk? Eingin løn er sum minniríkið frá dag eitt, avgreitt Eitt úrslit av ferðini er tað eg eri, so eg takki fyri heimið, har kærleikin altíð livir Takki fyri, at mín familja var loysnin til allar krisur Takki fyri míni kæru, einki er sum góðir vinir Og takki fyri at mín hetja bleiv mamman til mín synir, Um eg eri horvin í morgin, er hendan røddin mítt lív Ikki syrgja mína vegna, lyft høvdið tađ er fínt Eg veit tað ljóđar eitt sindur løgið, men satt kemur út Tí um eg ikki nái at siga tað áđrenn, er hetta takk fyri nú! Vit hava ongantíð skund, at hyggja aftur um bak At síggja hvar, ið eg kom, higartil Um eg í grøvini liggi, smílist eg enn Tey minnið, eru mítt eitt, mítt alt Vit hava ongantíð skund, at hyggja aftur um bak At síggja hvar, ið eg kom, higartil Um eg í grøvini liggi, smílist eg enn Tey minnið, eru mítt eitt, mítt alt