นาทีเดียวอย่างกับสิบปี

คืนนี้มันว่างเปล่า จบไปแล้วกับรักที่สร้างกันมา เหลือตัวคนเดียว บนเส้นทางที่ยาวไกลสุดตา เป็นคนไม่มีใคร อยู่มันไปกับความมืดมิดในใจ ต้องทนเดียวดาย คิดถึงคนที่เขาไม่กลับมา ก็พยายามจะลืม แต่เหมือนความจำ ยังอยากเก็บเธอไว้ เหงานาทีเดียวอย่างกับสิบปี ไม่รู้จริงๆ จะทนอย่างไร มันหนักเกินไป มันเหงาจนเกินไป ในคืนที่มันไม่มีเธอ เหงานาทีเดียวยังเจ็บจนชา แล้วที่ตามมาจะเจ็บแค่ไหน จะต้องทำใจอย่างไร ถ้าจากนี้มันทนไม่ไหว หรือต้องเหงาตลอดกาล คืนนี้มันหนาวใจ ไม่มีเธออีกแล้วในห้องเดิมๆ น้ำตามันซึม เพราะว่ารักยังคงเดิมเสมอ ต่อจากนี้จะทำอย่างไร หรือต้องเหงาตลอดกาล ก็พยายามจะลืม แต่เหมือนความจำ ยังอยากเก็บเธอไว้ เหงานาทีเดียวอย่างกับสิบปี ไม่รู้จริงๆ จะทนอย่างไร มันหนักเกินไป มันเหงาจนเกินไป ในคืนที่มันไม่มีเธอ เหงานาทีเดียวยังเจ็บจนชา แล้วที่ตามมาจะเจ็บแค่ไหน จะต้องทำใจอย่างไร ถ้าจากนี้มันทนไม่ไหว หรือต้องเหงาตลอดกาล เหงานาทีเดียวอย่างกับสิบปี ไม่รู้จริงๆ จะทนอย่างไร มันหนักเกินไป มันเหงาจนเกินไป ในคืนที่มันไม่มีเธอ เหงานาทีเดียวยังเจ็บจนชา แล้วที่ตามมาจะเจ็บแค่ไหน จะต้องทำใจอย่างไร ถ้าจากนี้มันทนไม่ไหว หรือต้องเหงาตลอดกาล แล้วต้องเหงาถึงเมื่อไหร่ อีกกี่พันหมื่นเหงา ที่ต้องเจอจากวันนี้ เพราะคิดถึงเธอ เหงานาทีเดียวยังเจ็บจนชา แล้วที่ตามมาจะเจ็บแค่ไหน จะต้องทำใจอย่างไร ถ้าจากนี้มันทนไม่ไหว หรือต้องเหงาตลอดกาล ต่อจากนี้จะทำอย่างไร หรือต้องเหงาตลอดกาล