เจ็บแล้วไม่จำ

เจ็บสักกี่ครั้งก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้นทรมาน มันตอกและย้ำเกินกว่าที่ใครเข้าใจ แต่เจ็บสักกี่ครั้งก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไร จะเจ็บและทนรับไว้เพียงคนเดียว ฉันเจ็บไม่จำ เวลาจะทำจะคิดอะไร ก็เหมือนโดนทำร้ายเรื่อยมา ก็พอเข้าใจ ก็ยอมจะแลกจะมีน้ำตาก็ไม่มีปัญหา อยากเป็นนกก็ต้องบินถ้าไม่บินก็ไม่ได้ไป อยากจะรักก็ต้องลอง เธอไม่มองก็ไม่เป็นไร ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้ เจ็บสักกี่ครั้งก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้นทรมาน มันตอกและย้ำเกินกว่าที่ใครเข้าใจ แต่เจ็บสักกี่ครั้งก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไร จะเจ็บและทนรับไว้เพียงคนเดียว บางคนก็งง ทำไมฉันล้มลงตรงที่เดิมแล้วยังจะย้อนมาใหม่ ในมือของเธอยังมีมีดเล่มเดิมและเธอพร้อมที่จะใช้ อยากจะซัดเอาให้แรง เธอไม่แคร์ก็ไม่เป็นไร อยากจะทิ้งเอาให้ตายไม่ต้องอายฉันไม่เป็นไร ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้ เหมือนนิยายจะจบตอน ทำให้เราไม่อยากนอน ต้องฝืนมาดู ต้องลุกขึ้นมา แม้เรื่องราวจะผิดหวัง ฉันก็ยังจะอ่านมัน อย่างนั้น ทุกเวลา จะทำร้ายเท่าไร ฉันพร้อมจะอยู่ ให้เธอรู้ว่าใจฉันมีคุณค่า หวังสักวัน เพียงสักวัน เธอจะ รัก รักกัน เจ็บสักกี่ครั้งก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้นทรมาน มันตอกและย้ำเกินกว่าที่ใครเข้าใจ และต่อให้เจ็บอีกครั้งก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่ จะเจ็บและทนรับไว้เพียงคนเดียว แค่เพียงคนเดียว เจ็บสักกี่ครั้ง เจ็บสักกี่ครั้ง ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไร จะเจ็บและทนรับไว้เพียงคนเดียว