บทเรียนสอนใจ

ยามอยู่ในความเงียบเหงา เหมือนเราอยู่เพียงเดียวดาย หัวใจพร่ำเพรียกถึงใครคนหนึ่ง อดีตฝังตรึงแนบทรวงมิคลาย คิดถึงวันที่เคยสุขสม เหมือนคมมีดกรีดย้ำอารมณ์ เวลาผันเปลี่ยนใจเธอเป็นอื่น ให้เรากล้ำกลืนฝืนใจเศร้าตรม ทำไมต้องเป็นตัวเราที่เศร้า ทั้งที่เราทุ่มเทความภักดี รักที่มอบกลับต้องชอกช้ำฤดี ทำเช่นนี้ผิดหรือไร ช้ำนี่จดจำเอาไว้ สอนใจให้เป็นบทเรียน รักใครควรชั่งยั้งใจไว้บ้าง เพื่อเป็นหนทางยามเราผิดหวัง ทำไมต้องเป็นตัวเราที่เศร้า ทั้งที่เราทุ่มเทความภักดี รักที่มอบกลับต้องชอกช้ำฤดี ทำเช่นนี้ผิดหรือไร ช้ำนี่จดจำเอาไว้ สอนใจให้เป็นบทเรียน รักใครควรชั่งยั้งใจไว้บ้าง เพื่อเป็นหนทางยามเราผิดหวัง