Genethlia (Live)

στα μονοπάτια του καημού

στη γέφυρα του στεναγμού

μ' έκαν' η μάνα μου

μια φθινοπωρινή βραδιά,

ζωή την κρύα σου καρδιά

είδαν τα μάτια μου

με κουδουνίστρες πλαστικές

όμορφες και χρωματιστές

με νανουρίσανε

και τα ματάκια τα μικρά

είδαν του κόσμου τ' αγαθά

και συμφωνήσανε

ήταν το γάλα μου πικρό

και το νεράκι μου γλυφό

που με μεγάλωνε

κι απέναντι στην κούνια μου,

η μοίρα η κακούργα μου

που με καμάρωνε

ήταν το κλάμα μου μουντό

σαν κάτι να 'θελα να πω,

μα δεν με νιώσανε

μια λυπημένη αναπνοή

για την πουτάνα τη ζωή

που μου χρεώσανε

έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα

δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα

σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα

ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα

σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα

ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα

έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα

άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα

Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω

και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω

και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω