Toreh e Zolfan

تا فراز موج گلها طره زلفان رها کن

تا فراز موج گلها طره زلفان رها کن

ای به هم پیوسته ابرو

آهوان دشتها را

شرم چشمان تو جادو

لحظه ای گیسو بیفشان

طره زلفان رها کن

دست تو بود آن که آن شب با نسیم صبحگاهی

گیسوان تاک ها را شانه می کرد

این تو بودی آن که با من لاله ها را بر می افروخت

در میان کوچه های روشنی پیمانه می کرد

ای نهفته شوکت صدها غزل در هر نگاهت

آمد آن دیوانه آن زندانی چشم سیاهت

ای پریشانم گرفته با پریشانی گیسو

ای به هم پیوسته ابرو

ای پریشانم گرفته با پریشانی گیسو

طره زلفان رها کن

طره زلفان رها کن