Мин Бер Генә

Мин бер генә! Башка кабатланмам...

Кабатланмас башка минле язың.

Син җилләргә сипмә җан җылыңны,

Үзең өчен калдыр беразын!

Мин бер генә! Башка кабатланмам...

Эзләмә син, ятлар арасыннан.

Эзләмә син, күзләмә син мине,

Кан саркытып йөрәк ярасыннан.

Мин бер генә! Башка кабатланмам...

Сөюләрем... Үзем... Күз карашым...

Нинди сүзләр белән дәвалыйм соң

Йөрәккәйләреңнең ярасын?

Мин бер генә! Башка кабатланмам...

Эзләмә син, ятлар арасыннан.

Эзләмә син, күзләмә син мине,

Кан саркытып йөрәк ярасыннан.

Мин бер генә! Миндәйләр юк башка!

Син үзең дә шулай дигән идең.

Соңгы мәхәббәтем минем диеп,

Өзелеп-өзелеп никтер сөйгән идең.