Оралмаймын

Ақ-қара сырымды,

іштегі мұңымды

Бөлісетін ойды

Бір жан қажет

Түсінетін жанды

Адам қажет

Бұрынғыдай енді де болмайд

Оралмастай кеттің сен оңай

Көңіліме қарамай, ойламай

Неге

Кінәлі кім өзім бе? Өмір ме

Сенбейм енді өзгеге, өмірге

Керекпін тек өзіме, өзіме

Өзіме

Мәңгілікке қалар есімде

Сөздерің мен бос уәдең

Өзімді таңдайм,

сөз берем енді оралмайм

Сөнген от жанбайд олай оңай

Анам салған ізімен, ізімен

Жалғыздықпен серіктем

Жүріп келем біртіндеп, түйіндеп

Ойларымды