Рэпрэсаваным паэтам (Acoustic)

Ужо зашмат прайшло гадоў, але не забыцца нам тую кроў застыглую кроў

Таленавітых нашых дзядоў, роднага любага края сяброў сапраўдных сяброў

Як дужа нам не хапае таго, што не паспелі даць тыя, каго вялі на расстрэ

Цёмныя ночы 30-ых гадоў забралі лепшых творчых ваяроў

Свет памяняўся з тых часоў, але людзі знікаюць зноў і зноў

Мы разумеем, як не хапае нам таго, што не паспелі даць тыя, каго вялі на расстрэл

Не здаралася такога на маёй вясне, але ад гэтага лягчэй не робіцца мне

Я чую тыя стрэльбы кожнага дня, І глыбінёй усяго сэрца адчуваю я

Ой, як жа дужа нам не хапае таго, что не паспелі даць, таго, што нам з табою б дапамагло стаць лепшымі ды бліжэйшымі адзін да аднаго Тыя, каго вялі сярод ночы на расстрэл