Тадэвуш Рэйтан

Над белым краем навіслі чорныя хмары

З усіх кутоў павылазілі пачвары

Мэту мелі яны толькі адну

Падзяліць на кавалкі нашую зямлю

Пасол ад Наваградка, рыцар сумлення

Адзіны шукаў шляхі вызвалення

Тапчыце мяне, не тапчыце айчыну

Зганьбім сябе — страцім краіну

Тапчыце мяне, не тапчыце айчыну

Зганьбім сябе — страцім краіну

Тапчыце мяне, не тапчыце айчыну

Зганьбім сябе — страцім краіну

На словы ягоныя ўсміхалася хмяльная шляхта

Усе былі з кароны, а гэты вар'ят — з княства

Меншы ад роду, Прусскія карані

На вернасць прысягаў Ліцьвінскай зямлі

Пад гербам Рэйтан, вершнік з дзідаю

Ад падзела ўратаваць хацеў Рэч Паспалітую

Гатовы быў памерці за свае ідэалы

Стаяў за праўду не чакаючы пахвалы

Тапчыце мяне, не тапчыце айчыну

Зганьбім сябе — страцім краіну

Тапчыце мяне, не тапчыце айчыну

Зганьбім сябе — страцім краіну

Шляхта здрадзіла, паслоў купілі

Краіну пасля гэтага ні раз яшчэ краілі

Тадэўш прадбачыў гісторыі ход

У памяці застаўся беларускі Дон Кіхот