Прысвячэнне Майстру

Хто ведае пра творчае гарэнне

Хто знае кошт натхненню мастака?

Але, твае мелодыi – збаўленне

Ад марнасцi, самоты i граха

Калi не трэба велiчы аркестра

I кожны ўздых, i кожны гук – арган

Ды на зямлi тваё пустуе месца

А ты спяваеш iншым берагам

Твой позiрк у чысцiнi азерца

I ў зiхаценнi блiскавiц

I зноў ты з намi ў кожным сэрцы

У расчутным звоне срэбных завушнiц

Ты так далёка i як душы сагрэцца

I ў студзенi слязлiвая слата

А музыка навекi застаецца

I вечнасцi расчынены партал

Не для натоўпа, не ўпатрэбу

Спальваюць сэрца змагары

I плачуць па табе зямля i неба

I плача па табе птушыны крык