У Старога Пана

У старога пана жонка маладая

У свае акенца сумна паглядае,

Белаю хусцiнкай выцерла слязiнку,

У акно рабiнка звесiла галiнку.

Ягада чырвоная ля акна гарыць,

Сэрца засмучонае моцна так балiць.

Можа, пан i ведае, што ўжо даўно

Марыць хлопец пра яе пад яе акном.

Ой, прасiла мацi, бацьку не казацi,

Што сядзець у хаце болей не стрывацi.

Ой, не хоча сэрца заставацца ў клетцы,

Ой, на волю рвецца, дзе ж малодцы дзецца?

Ягада чырвоная ля акна гарыць,

Сэрца засмучонае моцна так балiць.

Можа, пан i ведае, што ўжо даўно

Марыць хлопец пра яе пад яе акном.