На беразе Волі

Лета на беразе Волі, да ранку нямнога

Стужачка сонца а потым яшчэ і яшчэ

Воля ня ловіцца ў рукі разьліку зямнога

Хваля ня ловіцца ў рэкі бо сонцам цячэ

Хваля мацнее і сьвет на вачах маладзее

Юны прачнуўся і сьлёз не хавае стары

Сонца ўстае і прыходзіць у горад надзея

Дзень надыходзіць і страх пакідае двары

Двор упадае ў завулак, завулак у вуліцу

Вуліца сквэрам, праспэктам і плошчам нясе

Вестку што самае чэрствае сэрца расчуліцца

І ў немагчымую праўду павераць усе

Сонца прыходзіць да ўсіх, не пакрыўдзіць ніводнага

І ператворыцца кожны, каго ні вазьмі

Кволы заплаканы раб у героя свабоднага

Людзі ў народ, а народ застанецца людзьмі

Памяць герояў сьвятлом ахінаюць нябёсы

Сонечнай стужкай, гарачаю сьцежкай крыві

Скрадзены голас вяртаецца ў хор шматгалосы

Лета на беразе Волі, бяры і плыві