Пагоня

Толькі ў сэрцы трывожным пачую

За краіну радзімую жах

Успомню Вострую Браму сьвятую

І ваякаў на грозных канях

У белай пене праносяцца коні

Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

У бязьмерную даль вы ляціце

А за вамі, прад вамі, гады

Вы за кім у пагоню сьпяшыце?

Дзе шляхі вашы йдуць і куды?

Мо яны, Беларусь, панясьліся

За тваімі дзяцьмі наўздагон

Што забылі цябе адракліся

Прадалі, прадалі і аддалі ў палон

Што забылі цябе адракліся

Прадалі, прадалі і аддалі ў палон

Біце ў сэрцы іх, біце мячамі

Не давайце чужынцамі быць

Хай пачуюць як сэрца начамі

Аб радзімай старонцы баліць

У белай пене праносяцца коні

Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Маці родная, Маці-Краіна

Не ўсцішыцца гэтакі боль

Ты прабач, ты прымі свайго сына

За Цябе яму ўмерці дазволь

Ўсё лятуць і лятуць тыя коні

Срэбнай збруяй далёка грымяць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць