Nah Rafigh

ما ظاهرا رفيقان، بس نارفيق بوديم هر پشت اعتمادی، زخمی به خنجر كرديم زخمی به خنجر كرديم هر سينه رفيقی، با تيغ كين دريديم خودكرده ها چه آسان، نسبت به داور كرديم نسبت به داور كرديم هر جایی هوس را تا خواهشی برآريم اسكندرانه مُلکی صحرای محشر كرديم با زورقی شكسته پارو به آب داديم چشمان مادران را دريای احمر كرديم حالا چه مانده بر جا جز مشت خاطراتی در خاطری شكسته اسمی كه از بر كرديم حالا چه مانده بر جا جز مشت خاطراتی در خاطری شكسته اسمی كه از بر كرديم ما خون عاشقان را، در لاله ها شكستيم بر حجله های آنان، آن لاله زيور كرديم آن لاله زيور كرديم با خون آن دليران، آسان وضو گرفتيم در جام شهد دوستان، زهر مكرر كرديم زهر مكرر كرديم هر جایی هوس را تا خواهشی برآريم اسكندرانه مُلکی صحرای محشر كرديم با زورقی شكسته پارو به آب داديم چشمان مادران را دريای احمر كرديم حالا چه مانده بر جا جز مشت خاطراتی در خاطری شكسته اسمی كه از بر كرديم حالا چه مانده بر جا جز مشت خاطراتی در خاطری شكسته اسمی كه از بر كرديم