เมาหนักเพราะรักติ๋ม

คนหม่นหมองคือบักทองต้องถองเหล้า

ดื่มให้เมาเผาความกลุ้มที่สุมหัว

เวลานี้ไม่มีรักมาพันพัว

เราหมือนตัวอยู่คนเดียวเที่ยวย่ำเป

รักน้องติ๋มสุดแสนแฟนของข้า

แต่ติ๋มมาเบือนดิ่นคิดหันเห

อิทธิพลเงินหนักรักรวนเร

สุดคะเนหยั่งได้ใจของคน

เดี๋ยวนี้ทองถองเหล้าเมาให้แอ่น

ติ๋มหรือแตนหรือต้อยข่อยบ่สน

นอนกอดขวดไม่ปวดร้าวเหมือนกอดคน

ติ๋มเขาสนนายห้างก็ชั่งประไร

ใจทองช้ำเพราะติ๋มทำปี้ป่น

บักทองทนต่ำต้อยบุญหน่อยค่อยไป

มักบ่ได้กะตามซ่างทางติ๋ม

เอาสุรามาชิมนั่งถองมองแก้ว

มีหยังแล้วคือใจเดียวสัตย์ซื่อ

มันบ่คือน้ำเหล้าที่แสนซื่อซื่อตรง

มักแล้วก้งก็สัตย์ซื่อคือกัน

มันบ่คือใจติ๋มบ่ซื่อตรงน้อคงที่

เฮาบ่มีหยั่งดอกนอกจากเมามีน้ำเหล้าสำรอง

มีแต่เหล้าเท่านั้นเป็นเพื่อนมันเพื่อนกันกับบักทอง

ติ๋มเขาเมินไม่มองทองต้องเมาทุกวัน

มีเหล้าเท่านั้นเป็นเพื่อนยามเหงา

ทองต้องเมาให้ซึ่มเพื่อจะลืมติ๋มคนหูเบา

ดื่มให้ลืมหน้าติ๋มและรอยยิ้มที่ติ๋มหลอกลวงเรา

ทองต้องเป็นคนเมามาเพราะความเสียใจ

รักไม่ได้สมใจบักทอง

ติ๋มเขาลืมทองแน่มีเถ้าแก่มาขอกินดอง

มีแขกมาเป็นโขยงเขาคงจะมันยกร่อง

มันเฉือนหัวใจบักทอง

ผู้คนเขาพากันมองทองดื่มเหล้าจนว่าเดินเซ

เฮาบ่มีหยั่งดอกนอกจากเมามีน้ำเหล้าย่ำเป

ติ๋มเขาสุขช่างเขา น้องเจ้าน้ำเหล้าไม่โยเย

เมาแล้วไม่เกเร เซก็เพียงยามเมา

ขอรักเหล้าดีกว่ารักติ๋ม...