ฟ้าไม่มีบันได

ไม่เคยคิดโทษใคร ก็ฉันทำตัวเองทั้งนั้น

มันไม่เจียม มันชอบฝัน บังอาจไปคิดรักเธอ

เห็นเธอสวยพูดจาดูดี ใจนี้ได้ทีเพ้อเจ้อ

แล้วสุดท้ายคนที่รักเธอ ถูกเธอมองมันด้วยหางตา

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยหลงงมงายเป็นคนช่างฝัน

เจ็บไหม ใจฉันเอ๋ยสมน้ำหน้า

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยคิดปีนป่ายไปเอื้อมมือคว้า

มันยิ่งกว่าหมา ที่ชอบมองเครื่องบิน

แค่เธอยิ้มทักทาย ก็เข้าข้างตัวเองซะงั้น

ใครก็เตือน ว่าต่างชั้น แต่ใจมันไม่ได้ยิน

คนเดินดิน แบกรักสลาย เป็นไงหัวใจบ้าบิ่น

ได้แต่ยอมรับคำตัดสิน ได้แต่กินข้าวกับน้ำตา

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยหลงงมงายเป็นคนช่างฝัน

เจ็บไหม ใจฉันเอ๋ยสมน้ำหน้า

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยคิดปีนป่ายไปเอื้อมมือคว้า

มันยิ่งกว่าหมา ที่ชอบมองเครื่องบิน

คนเดินดิน แบกรักสลาย เป็นไงหัวใจบ้าบิ่น

ได้แต่ยอมรับคำตัดสิน ได้แต่กินข้าวกับน้ำตา

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยหลงงมงายเป็นคนช่างฝัน

เจ็บไหม ใจฉันเอ๋ยสมน้ำหน้า

ลืมไปว่าฟ้าไม่มีบันได เลยคิดปีนป่ายไปเอื้อมมือคว้า

มันยิ่งกว่าหมา ที่ชอบมองเครื่องบิน