ไม่ได้แสร้งให้สงสาร

หรือว่าความเศร้า จับเอาแสงตะวันไปขัง โลกจึงมืดร้าง เมื่อเธอเลือกเขา ร่วมทางเดินไป ชีวิตฉันเหงา เมื่อเธอมาหาย จากการเป็นคนข้างกาย ของกันมานาน ผู้หญิงแค่คนหนึ่ง ไม่ได้แกร่งอะไรหนักหนา ที่มีน้ำตา ไม่ได้แสร้งมา ขอความสงสาร เรื่องเดินร้องไห้ ไม่เคยต้องการ ทุกอย่างเกิดขึ้นฉับพลัน เมื่อเธอทิ้งไป มองฟ้าที่เคยใส ผ่านหัวใจเปียกปอนน้ำตา ก้อนเฆมเป็นดั่งสัญญา กลั่นมาเป็นเศร้าหมื่นสาย กอดตัวเองที่หนาวเต็มที โลกใบนี้คล้ายไม่มีใคร ถูกความเจ็บคุมขังเอาไว้ หลังม่านน้ำตา พรุ่งนี้ไม่รู้ว่า จะยังหายใจอยู่ไหม แต่รู้ว่าเป็นใคร ทุกนาทีใจที่เฝ้าห่วงหา ชีวิตขาดเธอ เหมือนดังกับฟ้า ขาดดวงตะวันเมตตา ให้แสงส่องฉาย มองฟ้าที่เคยใส ผ่านหัวใจเปียกปอนน้ำตา ก้อนเฆมเป็นดั่งสัญญา กลั่นมาเป็นเศร้าหมื่นสาย กอดตัวเองที่หนาวเต็มที โลกใบนี้คล้ายไม่มีใคร ถูกความเจ็บคุมขังเอาไว้ หลังม่านน้ำตา