เสียงจากโทรศัพท์ฯ

ทุกวันที่เธอทนทน ใจเวียนวนแต่เช้ายันค่ำ

สมองปั่นป่วนจิตใจยังจดจำ ที่โดนใครบางคนเขาทำร้าย

หัวใจก็ดูเลือนลาง ปิดทางตัวเองไม่มองคนใหม่

ชีวิตติดขัดและดูไร้ความหมาย ไม่ดูกาลเวลาไม่เคยรู้

ใครคนนั้นเขาไปแล้ว ก็น่าจะจบลงไป

จริงจริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ควรทำลายให้ชีวิตมันพัง

เดินหน้าเดินอย่ามัวช้า หนีจากวันเวลาที่ความทุกข์นั้นทำเธอแย่

เดินหน้าเดินอย่ายอมแพ้ ไม่ต้องกลัวมัวแคร์กับปัญหาเสียดายเวลาที่ดี

เสียใจเพื่อคนบางคน เธอจะทนแล้วได้อะไร

จะเสียโอกาสที่อาจจะหลุดไป ถ้ามัวซังกะตายก็เท่านั้น

ใครคนนั้นเขาไปแล้ว ก็น่าจะจบลงไป

จริงจริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ควรทำลายให้ชีวิตมันพัง

เดินหน้าเดินอย่ามัวช้า หนีจากวันเวลาที่ความทุกข์นั้นทำเธอแย่

เดินหน้าเดินอย่ายอมแพ้ ไม่ต้องกลัวมัวแคร์กับปัญหาเสียดายเวลาที่ดี

เดินหน้าเดินอย่ามัวช้า หนีจากวันเวลาที่ความทุกข์นั้นทำเธอแย่

เดินหน้าเดินอย่ายอมแพ้ ไม่ต้องกลัวมัวแคร์กับปัญหาเสียดายเวลาที่ดี

เดินหน้าเดินอย่ามัวช้า หนีจากวันเวลาที่ความทุกข์นั้นทำเธอแย่

เดินหน้าเดินอย่ายอมแพ้ ไม่ต้องกลัวมัวแคร์กับปัญหาเสียดายเวลาที่ดี