ปลายสายรุ้ง (ซนซน 40 ปี GMM GRAMMY)

เธอ เธออยู่แห่งไหน แหงนมองดูท้องฟ้ากว้าง

วันที่ฟ้าสีครามเปลี่ยนเป็นฤดูกาลอบอุ่น

รอให้เธอบินกลับมาอีกครั้ง

เธออยู่แห่งไหน เธอได้ยินไหม

ฟ้าสีครามที่สองเรานั่งมองในวันที่สุขใจ

วันที่เหน็บหนาวเปลี่ยนเป็นสดใส

แต่เธออยู่ไหน จะบินกลับมาไหม

เธอได้สอนให้ฉันได้กอด กอดจนหัวใจที่ว่างเปล่า

เต็มไปด้วยความรัก มันมีค่ากว่าสิ่งใด

แต่ลมหนาวพัดมาเร็วไป วันที่ฉันได้ทำพลาด

กอดเธอไม่แน่นพอ เธอบินหายไป

หา หาเธออยู่ไหน แหงนมองดูท้องฟ้ากว้าง

วันที่ฟ้าสีครามเปลี่ยนเป็นฤดูกาลอบอุ่น

รอให้เธอบินกลับมา

แล้วนับต่อจากนี้ จะมีแต่น้ำตาแห่งความสุข

ที่ไหลรินออกมาด้วยไออุ่น จากเราสองคนด้วยรัก

เธอได้สอนให้ฉันได้กอด กอดจนหัวใจที่ว่างเปล่า

เต็มไปด้วยความรัก มันมีค่ากว่าสิ่งใด

แต่ลมหนาวพัดมาเสียก่อน ก่อนที่ฉันจะพูดว่าเสียใจ

ก็สายไปที่จะเอ่ยคำว่ารัก

หา หาเธออยู่ไหน ฉันยังคงรอเธออยู่

วันที่ฟ้าสีครามเปลี่ยนเป็นฤดูกาลอบอุ่น

รอให้เธอบินกลับมา

แล้วนับต่อจากนี้ จะมีแต่น้ำตาแห่งความสุข

ที่ไหลรินออกมาด้วยไออุ่น จากเราสองคนด้วยรัก

ฤดูกาลอบอุ่นแล้ว กลับมาได้ไหม

ฉันรอเธออยู่ตรงนี้ อยู่ที่ปลายรุ้ง