Beni Yalnızlığa Verme

Ah, ne yaptıysan kendine Kendi kendine, derdin derdime Bi' dönüm noktasında yürüyorum Ellerimi ceplerime soktum, hem de gülüyorum kaygısızca Düşlerimi çalanlarla yüz yüzeyim, hesabımı görüyorum akılsızca İçiyorum cebimdeki mataradan, ışığımı sömürüyor ayrılıklar Daha da az acıtıyo' zamanla bu, geçmişimi öldürüyo' karışımlar Bi' bakışın var, kaç soruya bedel? İki karış uzaktasın, oluyorum heder İyi bakıp kucakladım, koşuyorum hedef Diri kalıp usanmadım, yoruyo' bu, yeter Konuşmadan anlaşalım, soğuyorum beter Gün ışığın öldürüyo', doğuyorum gece Fırsatını buluyo'sun, konuyo'sun leşe Yine de bu savaştayım, soluyorum nefes! Ah, ne yaptıysan kendine Kеndi kendine, derdin dеrdime Ah, ne yaptıysan kendine Kaldım kendime, derdim kendimle Ah, düşüp ıssızlara, derde Ararım gökteki yıldızları yerde Sen, beni yalnızlığa verme (Beni yalnızlığa verme) Ah, düşüp ıssızlara, derde Ararım gökteki yıldızları yerde Sen, beni yalnızlığa verme (Beni yalnızlığa verme) Bi' dönüm noktasında esir kinim, içime çekiyorum rüzgârın serinliğini Geriye dönmek istemiyorum ama ileri gidebileceğimden de emin değilim Önümde bin yıllık ölüm düşü, giyinmiş alacakaranlıktan gelinliğini Bilinmeyen bi' okyanusun dibindeyim Tanrı bile tahmin edemiyo' derinliğini Biliyorum bu savaşın ağırlığını Kibritimi çiziktirip, içip gidip soruyorum cephe Gençliğimin çalındığını Kayıp cevapları biriktirip biriktirip koyuyorum cebe Etrafımın sarıldığını bile bile inat ediyorum Yavaşlayıp oluyorum hedef Zafere dair umudum yok ama yine de bu savaştayım, soluyorum nefes! Ah, ne yaptıysan kendine Kaldım kendime, derdim kendimle Ah, düşüp ıssızlara, derde Ararım gökteki yıldızları yerde Sen, beni yalnızlığa verme (Beni yalnızlığa verme) Ah, düşüp ıssızlara, derde Ararım gökteki yıldızları yerde Sen, beni yalnızlığa verme (Beni yalnızlığa verme)