ใครเห็นก็ว่าแฟน

ฉันก็คิดว่าเราน่ะรู้กัน

เพียงแค่มองในตาก็รู้ใจ

คงเป็นความสัมพันธ์ที่เรารักกัน

แต่ไม่ต้องพูดให้มากมาย

เวลาเจอกับใครที่สำคัญ

คอยเอามือกอดฉันไม่ให้ไกล

จะไม่ให้คิดได้ยังไง ว่าเรากำลังคบกัน

และที่เธอนั้นหวงกันตลอด

ฉันไม่รู้หรอก เธอหวงกันแบบเพื่อนไง

ที่บอกว่ามีเรื่องที่จะบอก ใครจะไปเข้าใจ

ว่าเธอจะบอกฉัน (ว่าเธอจะบอกฉัน)

ว่าเธอกำลังรักใคร

อยู่อยู่ก็กลายมาเป็นเพื่อนเธอ

อยู่อยู่ก็รู้ว่าเธอรักใคร

แต่ไม่ใช่ฉัน ที่ได้อยู่ในหัวใจ

ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น

อยู่อยู่ก็ต้องมานั่งเสียใจ

แต่คงจะไม่ใช่ฉันที่คิดเพียงลำพัง

เพราะถ้าให้ถามใครว่าเธอกับฉันเป็นอะไร

ใครเห็นก็คิดว่าแฟนกัน

คนที่มันไม่เคยจะสำคัญ

แม้จะยืนใกล้กันสักเท่าไร

ก็ต้องยอมรับและทำใจ

ว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน

และที่เธอนั้นหวงกันตลอด

ฉันไม่รู้หรอก เธอหวงกันแบบเพื่อนไง

ที่บอกว่ามีเรื่องที่จะบอก ใครจะไปเข้าใจ

ว่าเธอจะบอกฉัน (ว่าเธอจะบอกฉัน)

ว่าเธอกำลังรักใคร

อยู่อยู่ก็กลายมาเป็นเพื่อนเธอ

อยู่อยู่ก็รู้ว่าเธอรักใคร

แต่ไม่ใช่ฉัน ที่ได้อยู่ในหัวใจ

ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น

อยู่อยู่ก็ต้องมานั่งเสียใจ

แต่คงจะไม่ใช่ฉันที่คิดเพียงลำพัง

เพราะถ้าให้ถามใครว่าเธอกับฉันเป็นอะไร

ใครเห็นก็คิดว่าแฟนกัน

บางทีเธอควรรู้ตัวบ้างสักครั้ง (รู้ตัวบ้างสักครั้ง)

ถ้าไม่รัก ไม่คิด ไม่แคร์ ไม่สน

อย่ามาทำแบบนี้กับใจของคน

เจออะไรแบบนี้มันก็ไม่ไหว

ต้องทนความรู้สึกนี้ไปอีกสักเท่าไหร่

แค่เธอพูดชัดชัดมันยากตรงไหน

ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน

อยู่อยู่ก็กลายมาเป็นเพื่อนเธอ

อยู่อยู่ก็รู้ว่าเธอรักใคร

แต่ไม่ใช่ฉัน ที่ได้อยู่ในหัวใจ (แต่ไม่ใช่ฉัน ที่ได้อยู่ในใจ)

ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น (ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น)

อยู่อยู่ก็ต้องมานั่งเสียใจ

แต่คงจะไม่ใช่ฉันที่คิดเพียงลำพัง

เพราะถ้าให้ถามใครว่าเธอกับฉันเป็นอะไร

ใครเห็นก็คิดว่าแฟนกัน

อยู่อยู่ก็กลายมาเป็นเพื่อนเธอ

อยู่อยู่ก็รู้ว่าเธอรักใคร

สิ่งที่ฉันรู้และเข้าใจ

แต่ไม่ใช่ฉัน ที่ได้อยู่ในหัวใจ

ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น

ฉันคิดเกินไปทั้งนั้น

อยู่อยู่ก็ต้องมานั่งเสียใจ

แต่คงจะไม่ใช่ฉันที่คิดเพียงลำพัง

เพราะถ้าให้ถามใครว่าเธอกับฉันเป็นอะไร

ใครเห็นก็คิดว่าแฟนกัน