ดันไปรักเธอง่ายไป

ก็ฉันมันคนใจง่ายดันไปรักเธอง่ายเกินไป

ก็แค่คืนเดียวทำให้หลง ทั้งที่เราพึ่งได้พบ

แต่ทำไมฉันถึงอยากจะผูกพัน

คุยมาตั้งนาน แต่บางคนก็ดันไม่ใช่ซะเลย

แต่แปลกใจจริงหัวใจเจ้าเอ๋ย

ดันมาหลงรักเธอให้ทั้งตัวและกายใจ

หลายคนที่ผ่านเข้ามา แม้เขาทำให้รู้ว่ารัก

แต่ใจเจ้ากรรมไม่เคยที่จะสนใจ

แต่พอเป็นเธอช่างแปลกนัก เพียงไม่นานฉันก็รัก

ไม่เข้าใจเลยหัวใจ

มันไม่ได้ง่ายกว่าจะรักใครสักคน แต่พอเป็นเธอตัวฉันเองก็สับสน

จากดูเป็นคนไม่มีหัวใจ แต่ทำไมวันนี้ง่ายเกินไป

ไปรักเธอง่ายเหลือเกิน (ไปรักเธอง่ายเหลือเกิน)

เจอก็ไม่นานแต่ทำไมใจมันหลง (มันหลง)

คงเป็นเพราะยิ้มที่ทำให้ใจของฉันวุ่นวาย

จากไม่เคยรักผู้ใด (จากไม่เคยรักผู้ใด)

กลับไปตกหลุมรักเธอ

ยิ้มของเธอช่างหวาน น้ำตาลเดือนห้านั้นก็ยังอาย

เพียงแค่ฉันได้มองก็อยากได้เธอมาเคียงใจ

ในยามราตรีแสนวิไล (ในยามราตรีแสนวิไล)

เธอช่างสวยเหลือเกิน (เหลือเกิน)

ก็ฉันมันคนใจง่ายดันไปรักเธอง่ายเกินไป

ก็แค่คืนเดียวทำให้หลง ทั้งที่เราพึ่งได้พบ

แต่ทำไมฉันถึงอยากจะผูกพัน

คุยมาตั้งนาน แต่บางคนก็ดันไม่ใช่ซะเลย

แต่แปลกใจจริงหัวใจเจ้าเอ๋ย

ดันมาหลงรักเธอให้ทั้งตัวและกายใจ

ได้กายเธอมาแต่ไม่ได้ใจเธอเลย

แล้วทุกอย่างก็เฉลยให้ฉันได้รู้ตัวว่า

ไม่น่าไปเผลอใจเลย สุดท้ายก็นกตามเคย

(สุดท้ายก็นกตามเคย)

เธอขว้างหัวใจฉันทิ้งที่เอาเพราะเมาไม่ใช่เพราะรัก

ถึงว่าเธอดูสวยที่จริงเป็นเสือ เธอล่าผู้ชาย

ฉันดันไปหลงให้ใจ (ฉันดันไปหลงรักไง)

จูบเธอมันหวานเหลือเกิน

เสียดายจริงคนสวย หน้าตาก็ดีทำไมถึงร่าน (ถึงร่าน)

หลงเธอทำฉันหลง อยู่ในพะวงของนางมาร

และสิ่งที่เธอต้องการ (และสิ่งที่เธอต้องการ)

คือตัวไม่ใช่หัวใจ

หน้าตาเธอก็ดีนิสัยแบบนี้ก็คงไม่ไหว

ถึงว่าเธอดูแพง ความร่านมันแรงซะยิ่งกว่าไฟ

ต่อไปจะไม่รักใคร (ต่อไปจะไม่เชื่อใจ)

จะเป็นตัวร้ายแบบเธอ

ก็ฉันมันคนใจง่ายดันไปรักเธอง่ายเกินไป

ก็แค่คืนเดียวทำให้หลงทั้งที่เราพึ่งได้พบ

แต่ทำไมฉันถึงอยากจะผูกพัน

คุยมาตั้งนาน แต่บางคนก็ดันไม่ใช่ซะเลย

แต่แปลกใจจริงหัวใจเจ้าเอ๋ย

ดันมาหลงรักเธอให้ทั้งตัวและกายใจ