เจ็บบ่พอตาย

หากว่าเหงาจั่งได๋สิอดเอา ให้เหล้าขาวมันล้างดอกหัวใจ คันเจ้าสิไป ดึงเอาไว้จั่งได๋กะบ่อยู่ น้องอย่าฝืนหัวใจ ปล่อยมันไปตามต้องการ ให้คิดว่าความฮักเฮานั้นมันบ่สำคัญ บ่ต้องเสียเวลาแสดง บ่ต้องแกล้งทำเป็นว่าฮักกัน ให้คิดว่าสวรรค์เพิ่นให้อยู่นำกันน้อส่ำนี้ กะสิพยายามทำใจให้ลืม คนดี คึดเสียว่าชาตินี้ เฮาสองบ่เคยฮักกัน สิเอาคุมาต่งดอกน้ำตา บ่แม่นว่าฮ้องไห้แต่มันไหลบ่เจ็บปานได๋ หากว่าเหงาจั่งได๋สิอดเอา ให้เหล้าขาวมันล้างดอกหัวใจ คันเจ้าสิไป ดึงเอาไว้จั่งได๋กะบ่อยู่ บ่มีหยังเสียไปร่างกายอ้ายยังครบทุกอย่าง ขาดแต่เจ้ากะบ่เป็นหยังดอกเด้อ บ่ได้เพ้อบ่ได้งมงาย มันบ่ตายดอกแค่ขาดเธอ ประสบการณ์ที่อ้ายได้เจอมันหลายกว่านี้ กะสิพยายามทำใจให้ลืม คนดี คึดเสียว่าชาตินี้ เฮาสองบ่เคยฮักกัน สิเอาคุมาต่งดอกน้ำตา บ่แม่นว่าฮ้องไห้แต่มันไหลบ่เจ็บปานได๋ หากว่าเหงาจั่งได๋สิอดเอา ให้เหล้าขาวมันล้างดอกหัวใจ คันเจ้าสิไป ดึงเอาไว้จั่งได๋กะบ่อยู่ คันเจ้าสิไป ดึงเอาไว้จั่งได๋กะบ่อยู่