Paroles
เจ็บคราวนี้ เหมือนดั่งชีวีฉันตกจากผา
รอวันเวลา บรรเทาปวดร้าวรวดอุรา
เมื่อเริ่มมีความรัก โลกนี้คือวิมาน
ครั้นพอนานวัน เธอกลับลืมฉันได้ลงคอ
เกิดชาตินี้ ฉันมีหนี้กรรมที่ทำเอาไว้
จึงต้องชดใช้ เวรกรรมเก่าด้วยการจากกัน
ไปไกลสุดขอบฟ้า ไม่มีวันมาพบกัน
กรวดน้ำคว่ำขัน เธอและฉันพบกันชาติเดียว
คนเราบางคราว เจ็บแล้วต้องจำถูกทำให้เจ็บ
หญิงชายควรจำ เจ็บของฉันเป็นเครื่องสอนใจ
เจ็บในรักฉันรู้สึกเพลียและเหนื่อยเมื่อยล้า
ทนทรมา ในความเจ็บนี้มา 10 ปี
ลองใครมาเป็นฉัน สักวันคงรู้ดี
ฉันช้ำชีวี มีแต่คนเขาคอยซ้ำเต็ม
คนเราบางคราว เจ็บแล้วต้องจำถูกทำให้เจ็บ
หญิงชายควรจำ เจ็บของฉันเป็นเครื่องสอนใจ
เจ็บในรักฉันรู้สึกเพลียและเหนื่อยเมื่อยล้า
ทนทรมา ในความเจ็บนี้มา 10 ปี
ลองใครมาเป็นฉัน สักวันคงรู้ดี
ฉันช้ำชีวี มีแต่คนเขาคอยซ้ำเต็ม
Written by: Narathip Kanjanawat
