На чырвоным шчыце столькi зорыцца слауных iмён
Не злiчыць абялiскау пад шызымi крыламi хмар
Мы з крывiцкай пагонi чытаем да сёняшнiх дзён
Родных нiу i свiтанняу хвалюючы мудры буквар
Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб
Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог
Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб
I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог
На памежах у нас землi верных суседзяу-братоу
Абняла ты рукамi галiн зарунелых i рэк
Залатымi вузламi карэння аршанскiх дубоу
Так глыбока з карэннем смаленскiм сплялося навек
Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб
Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог
Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб
I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог
Чысты кужах на зорку бялiла ты у белай расе
А крывёй тваiх кроуных зара на тканiну цякла
I ты сцягу зняла сёння думку галубiм усе
Каб крывiнка мая у чырвонай галосце была
Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб
Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог
Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб
I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог
Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб
Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог
Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб
I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог
