Try To

ค่ำคืนนี้ยังอีกนานใช่ไหม ไม่ว่าทำอะไร

คิดเรื่องใดไปไกล ก็ยังคิดถึงทุกที

และค่ำคืนนี้ ฉันต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้

ไม่ให้ไหล ไม่ให้ร้อง เพราะคิดถึงเธอ

คิดถึงฉันบางไหมเธอ หลายวันแล้วที่เราไม่ได้เจอ

ยังคงเขินทุกครั้งเหมือนแรกเจอ ทั้งที่เราไม่ได้เพิ่งแลกเบอร์

อยากเปลี่ยนมือถือ เป็นมือที่เคยจับ

อยากเปลี่ยนจากแค่คิดให้เป็นได้ใกล้ ให้เป็นได้สัมผัส

คิดถึงเธอทั้ง All night ทั้งวันทั้งคืนไม่รู้จะพอไหม

พูดกับตัวเองว่าฉันต้องทนไหว ซึ่งถ้าเป็นเธอไม่รู้จะทนไหม

บางครั้งมันน้อยใจว่าฉันมีสิทธิทำได้แค่นั้นหรือ

แสดงความคิดถึง ความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ

บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้

ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง

บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งนึง

ความคิดถึงทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด

ไม่มีใครรู้ว่าความคิดถึงมันทรมาน

มันเป็นความคิด ที่ทำให้คิดจนปวดกระบาล

และหยุดตัวเองไม่ได้ ฉันห้ามความคิดไม่ได้

ฉันหยุดความคิดไม่ได้ แต่ที่ฉันทำได้คือต้องพยายาม

ไม่ให้นึกถึงเรื่องที่ฉันและเธอทำ

พยายามไม่ฟังเพลง เพลงที่มอบให้เธอฟัง

และเรื่องราวอีกมากมายที่ทำให้ฉันและเธอจำ

ฉันจะไม่นับวันรอ วันที่ฉันและเธอได้เจอกัน

บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้

ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง

บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งนึง

ความคิดถึงทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด

ฉันเพิ่งเข้าใจ ในวันที่เธอไกลห่าง

แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอนั้น จะเป็นอย่างฉัน บ้างไหม บ้างไหม บ้างไหม

ฉันเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม ทำไม ทำไม ทำไม

คิดถึงเธอจัง

บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้

ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง

บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งนึง

ความคิดถึงทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด

บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้

ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง

บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งนึง

ความคิดถึงทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด