Saat On İki

Karanlığımın örselenmiş

Ve tükenmiş kimliğinden yazıyorum

Merhaba çocuk

Kaldırım taşlarına baktığımız

Esmer Ankara'nın yüzümüzü kavurduğu

Dudaklarımızı çatlattığı

Gözlerimizi doldurduğu

Bi'çok gidişin ardına yaşanan

Ağlanan bir gecenin hapsinden yazıyorum

Gidişinle mi başlayacaktı

Kalbimin yeniden kanaması?

Ve özlemin, beni böyle çırılçıplak

Bir yangının ortasında mı bırakacaktı?

Öyle çok yoruldum ki çocuk

Bu kaçıncı sensiz gece?

Saymadım, adını koymadım

Ve öylesine değiştim ki

Görsen hem kaçar, hem ağlarsın

Ben bu ayrılığı anlamadım çocuk

Hala karanlık odamı aydınlatan

Bir elmanın yarısı sen, yarısı ben olan

Siyah beyaz bir hatıranın fotoğrafı başucumda

Cebimde burnunu sildiğin o üç kuruşluk peçete

Yakut misali yanıp duruyor kalbimin üstünde

Ve ben kalemi kağıdı elinde hasrete pervane

Senin de dediğin gibi yaramaz bir şairim yine

Dizlerine başımı koymayı

Başını dizlerime koymanı özledim

Öyle çok özledim ki özlemden öte

Aslını sorarsan kalbini kırmak değil

İncitmek seni, asla!

Yemin ederim niyetim ağlatmak değil

Bütün sözlerim, çıkmazlara sokan yokluğuna

Bu karanlık odanın içine bırakan hatıralarına

Ve dahası bir kere sesini duyamayışımadır

Öfke değil, nefret değil

Benimkisi hüzün sadece sevdiğim

Sigaramın katranında boğuluyorum

Senden bana kalan o mum yarasına

Dudaklarımı gömüyorum

Sonra acı içinde geceye sönüyorum

Yoksun ya, gelmiyorsun ya, uzaksın ya

Yokluğunun ağır bedeli darbedir

Gidişinle açılan büyük çukur

Devrimdir kalbimde

Seni söylerim Ankara gecelerine

Saat onikiye beş var

İdamımı vermişim

Asmışım kendimi yalnızlığına

Az sonra kapım çalacak

Son arzun diyecek Azrail

Bir yudum sen diyeceğim

Nerden bileceksin sevdiceğim

Gelmezsen öleceğim

Şimdi kırık ezgiler yankılanır odamda

Hatta malum olur kalbimin ölüm marşları

Bir sessizlik olur sonra sallanır başım

Yakar seni de sallanışım o batasıca İstanbul'da

Adı diyorum adı batasıca İstanbul'da

Ölesim tek geçmiş birkaç satırda

Gelde bitsin diyeceğim

Yoksun be sevdiceğim

Şimdi ağlarım

Dokunsan kanarım

Şimdi nasılsın desen

Volkan olur patlarım

Sorma ne haldeyim, nerdeyim?

Ben kimim?

Kimliğimi tarif eden

Yüzümü gösteren

O kahrolasıcası yüzümü diyorum

Aynalardan uzaktayım sevdiğim

Karanlığın içine ince yaram düştü

Sen yoktun her yan kırmızıya döndü

Görmezdin, sezmezdin, bilmezdin ki

Herkes gitti, o rutubetli odamda

Kafam sigara dumanı içinde

İçime sensizliği sindirmeye çalışıyorum

Ve biliyor musun bunu yapamayacağımı bile bile

Seni içimden silip atmaya çalışıyorum

Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum

Hoşçakal iki gözüm, saat on iki

Sensiz olmaz demiştin

Gittin külde ateştim

Halim kötü bilesin

Kalbi kara güzelim

Sensiz olmaz demiştin

Gittin külde ateştim

Halim kötü bilesin

Kalbi kara güzelim