ความละมุนที่คุณให้ไว้

เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฟ้าเริ่มสลัวคล้ายมีไออุ่น

หัวใจผมหวั่นไม่ไหวเลยคุณ เพียงความละมุนที่คุณให้ไว้

  เหมือนใจไม่อยู่ชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนฟ้าสกาวฉับพลันฉันใด

ก็คงเป็นคุณที่ผมตามไป เอาเข้าแล้วไงรักคุณเข้าแล้ว

   ยามจะกินก็กลืนไม่ลง ยามหลับคงพะวงไม่ตื่น

เพราะกลัวไม่ฟื้น กล้ำกลืนชอกช้ำ

   เหมือนใจไม่อยู่กับร่องกับรอย ได้เพียงชม้อยคล้อยตามทรามวัย

แลกเลยทั้งหมดที่ผมมีไป จะนำเอาใจคุณมา

   เหมือนใจผมไปอยู่ที่คุณแล้ว ก็คงไม่แคล้วให้คุณได้ไป

หากยังเหลือที่ว่างในใจ เป็นผมได้ไหมคือใครคนนั้น

   เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฟ้าเริ่มสลัวคล้ายมีไออุ่น

หัวใจผมหวั่นไม่ไหวเลยคุณ เพียงความละมุนที่คุณให้ไว้

  เหมือนใจไม่อยู่ชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนฟ้าสกาวฉับพลันฉันใด

ก็คงเป็นคุณที่ผมตามไป เอาเข้าแล้วไงรักคุณเข้าแล้ว

   ยามจะกินก็กลืนไม่ลง ยามหลับคงพะวงไม่ตื่น

เพราะกลัวไม่ฟื้น กล้ำกลืนชอกช้ำ

   เหมือนใจไม่อยู่กับร่องกับรอย ได้เพียงชม้อยคล้อยตามทรามวัย

แลกเลยทั้งหมดที่ผมมีไป จะนำเอาใจคุณมา

   เหมือนใจผมไปอยู่ที่คุณแล้ว ก็คงไม่แคล้วให้คุณได้ไป

หากยังเหลือที่ว่างในใจ เป็นผมได้ไหมคือใครคนนั้น