UNLEARN (feat. Liberate P, Repaze, Chom Chumkasian & GSUS2)

กูโตมากับการหล่อหลอม แล้วก็สอนให้พวกมึงมียศ มีดาวประดับ

กูเลยโตในประเทศที่มันพล่ามสอน ที่มันสั่งให้มึงแม่งเชื่องเป็นสัตว์

เลี้ยงของเจ้าของ ที่มันมองจากที่สูง แล้วถลุงขีวิตกูจนป่นปี้

ถ้าพวกมึงยังเชื่อ มึงจะไม่เหลือ มันจะไม่เหลือ ตอนมึงโดนบดขยี้

ความคิดของพวกมึงจึงถูกตอกยึด เสรีภาพบนปลาย

นึกถึงตัวเองเป็นได้แค่ไอ้กระจอก ที่ไม่มีสิทธิพูด กูไม่มีสิทธิตอบ

กูจึงต้องเลือกวิ่งออก แต่ไม่เลือกวิ่งหนี ถ้าไม่ได้ที่ต้องการไม่ยอมตายเป็นผี

หนทางอีกยาวไกล กูจะไป ถ้าฟ้าไม่เป็นใจ กูให้ดินเป็นสักขี

และเมื่อเปิดตามึงจงรู้ เปิดหัวใจมึงจงสู้ เปิดความคิดจิตสำนึกแล้วมึงแหกตาดู

ถ้าใจมึงยังแหว่ง หยุดความขี้ขลาดมันเข้ามาแทรกตามรู

โบกสยายให้เหมือนนกที่โบยบิน เหมือนต้นไม้หลังโรยปุ๋ยพรวนดิน

ไม่เหมือนความซื่อสัตย์ที่มันหลอกไว้เป็นกรง เอาไว้ชม เอาร่างมึงไว้โกยกิน อ่า

ไม่มีใครอยู่ข้างบน มันมีแต่คนข้างล่าง คนที่กัดฟันสู้ เพื่อครอบครัวข้าง ๆ

คนที่โดนปิดหู ปิดปาก ปิดตา คนอยู่ในกะลาไม่เคยได้มองกว้าง ๆ

คิดว่าโลกมันเล็ก คิดว่ามีแค่บ้าน มองไม่เห็นถึงจิตวิญญาณ เหมือนโลกนี้มีแค่ร่าง

เลยต้องกัดฟันทน จำนน ต่อระบบ ใช้ชีวิตรอวันจบ เพราะคิดว่าเป็นแค่ทาส

เงยหน้าพยายามหาทางออก

แต่พวกมันบอกว่าทางออก หน่ะแม่งไม่มีอยู่จริง

พวกมึงควรที่จะ สำนึก สำเหนียก ถึงบุญคุณที่พวกกูเจียด เพื่อ ให้พวกมึงหน่ะ แม่งได้มีอยู่กิน

ใช้ปืนจ่อขมับ ส่อจะจับ คนที่ออกมาสู้มาเตือนมาบอก จะถูกยิง

เลี้ยงพวกเราให้ฟังให้เชื่องเหมือนลูกลิง ยัดความเชื่อลงไปในหัว ว่าแม่งเป็นเทพ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องจริง

แปลกที่บางคน ก็ไม่เรียนรู้ พยายามทำยังไง ก็ไม่อยากรู้

มีเรื่องโกหก ที่มึงเชิดชู แต่ให้ดูความเป็นจริง มึงไม่อยากดู

ข้อมูล ที่มึงไม่เคยร่ำเรียน แล้วสุดท้ายก็ทำได้ เพียงแค่ลากเกวียน

โลกทุกวันนี้ ก็ยังไม่เปลี่ยน มันยังไม่เปลี่ยน...มึงยังไม่เปลี่ยน

พูดไปก็มีแต่จะเจ็บใจ ให้มึงฟัง มึงก็บอกว่าอย่าเอ็ดไป

มันให้ตังมึง มึงจะเก็บไว้ แต่พอมันเข้าไปโกงล่ะ มึงเข็ดไหม

โลกเขาจะวิ่งไปสักเท่าไหร่ มึงก็อยู่ในกะลา คิดว่ายิ่งใหญ่

มึงไม่มีทางเข้าถึงโลกใหม่ ถ้าไม่เข้าใจ ยังไม่เข้าใจ

ถ้ามีบทเรียนให้เรียนก็ควรจะเรียน

ถ้าจำบทเรียนไม่ไหวมึงควรจะเขียน

ทบทวนข้อมูลเหล่านั้นไม่ใช่นั่งเทียน

สักวันชีวิตของมึงมันจะได้เปลี่ยนไป

นานมาแล้ว นานจนถึงวันนี้

วันที่เราพึ่งรู้สึกตัวว่า.. เราถูกห้ามที่จะเรียนรู้

อย่านะ อย่าพูด

หยุดนะ อย่าถาม

นั่นธูป นี่กระถาง

กราบซะ หนึ่งสองสาม

ตั้งแต่เกิดลืมตาจนเป็นเด็กอนุบาล เจ็ดโมงเช้ายกระเป๋าขึ้นสะพาย

ตั้งแต่เริ่ม เทคอนเฟ็ครับประทาน อาจคือการเริ่มเดินบนสายพานไปจนตาย

นั่งลงฟังคำสอน คำอวยพรจากตำนาน ก่อนจะล้มตัวนอนฟังนิทาน

มีเจ้าหญิง มีประสาท มีเจ้าชาย

จากหนังสือประวัติศาสตร์ เขาช่วยคนที่ลำบาก ให้สบาย

แต่ความจริงกับประหลาด มีแค่สาก มีแค่ควาย

มีแต่คนที่อดอยาก แล้วก็ตาย ใต้ประสาท ของเจ้าชาย

ปราศจากอธิบาย ใครจะอยาก

เมื่อความจริงหลุดจากปากแล้วต้องตาย

หรือไม่จริงครับเจ้านาย

แปลกที่บางคน ก็ไม่เรียนรู้ พยายามทำยังไง ก็ไม่อยากรู้

มีเรื่องโกหก ที่มึงเชิดชู แต่ให้ดูความเป็นจริง มึงไม่อยากดู

ข้อมูล ที่มึงไม่เคยร่ำเรียน แล้วสุดท้ายก็ทำได้ เพียงแค่ลากเกวียน

โลกทุกวันนี้ ก็ยังไม่เปลี่ยน มันยังไม่เปลี่ยน...มึงยังไม่เปลี่ยน

พูดไปก็มีแต่จะเจ็บใจ ให้มึงฟัง มึงก็บอกว่าอย่าเอ็ดไป

มันให้ตังมึง มึงจะเก็บไว้ แต่พอมันเข้าไปโกงล่ะ มึงเข็ดไหม

โลกเขาจะวิ่งไปสักเท่าไหร่ มึงก็อยู่ในกะลา คิดว่ายิ่งใหญ่

มึงไม่มีทางเข้าถึงโลกใหม่ ถ้าไม่เข้าใจ ยังไม่เข้าใจ