ตัวร้ายที่รักเธอ

ทำดีกับเธอเท่าไร

เธอไม่เคยหันมาเหลียวแล

ไม่เคยเห็น ไม่แยแส

ไม่เคยที่จะสนใจ

ไม่เคยที่จะสงสาร

ไม่เคยที่จะเห็นใจ

ก็เรามันเป็นตัวร้าย

ที่ไม่มีใครเขาอยากจำ

ก็รู้ว่าคงสู้เขาไม่ไหว

สุดท้ายก็พ่ายแพ้อยู่ดี

ดังทศกัณฐ์ที่แพ้พระรามทุกที

ให้ดีแค่ไหนก็ไม่ได้ใจสีดา

ถึงกูจะร้าย กูก็รักไม่น้อยกว่าเขา

แล้วเหตุใดเล่า จึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ

ทุก ๆ อย่าง ทุกการกระทำ เพียงหวังให้เธอ

หันมาเจอะเจอ หันมาจ้องมองและลองสนใจ

และตอนสุดท้าย กูคงต้องตายในตอนจบ

ไม่มีใครคบ ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครสนใจ

ถึงกูจะร้ายแต่ก็รักเธอจนสุดหัวใจ

อยากให้รู้ไว้ ถึงฉันจะร้ายแต่ก็รักเธอ

สุดท้ายก็เป็นอย่างนี้

สักกี่ที ก็แพ้เรื่อยมา

สุดท้ายต้องจมอยู่กับน้ำตา

ความเฉยชาและความเสียใจ

ก็รู้ว่าคงสู้เขาไม่ไหว

สุดท้ายก็พ่ายแพ้อยู่ดี

ดังทศกัณฐ์ที่แพ้พระรามทุกที

ให้ดีแค่ไหนก็ไม่ได้ใจสีดา

ถึงกูจะร้าย กูก็รักไม่น้อยกว่าเขา

แล้วเหตุใดเล่า จึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ

ทุก ๆ อย่าง ทุกการกระทำ เพียงหวังให้เธอ

หันมาเจอะเจอ หันมาจ้องมองและลองสนใจ

และตอนสุดท้าย กูคงต้องตายในตอนจบ

ไม่มีใครคบ ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครสนใจ

ถึงกูจะร้ายแต่ก็รักเธอจนสุดหัวใจ

อยากให้รู้ไว้ ถึงฉันจะร้ายแต่ก็รักเธอ

เกิดมาชาติใด ขอเพียงสักครั้งได้คู่กับเธอ

ได้ไหมเล่าเออ ให้เธอหันมาสนใจ