Payan Paa

รุ่งแจ้งแสงทองสาดส่องพสุธา วิหคนกกาถลาบินร่อน ออกไปหากินกลางดวงตะวัน จิกข้าวกลางนาแล้วมาแบ่งกัน ลูกน้อยหลับฝันอยู่ชายป่าโน้น แม่นกพ่อนกอยู่ปลายนานี้ มีความรักที่ผูกพัน ไผ่เบียดเสียดสีฟังดังเพลงท้ายทุ่ง น้ำหอมน้ำปรุงกลิ่นแซมแก้มอ่อน เกี่ยวก้อยแขนควงชวนชมแสงจันทร์ กระท่อมท้ายนาเราเคยสุขสันต์ พ่อแม่ลงนาอยู่ชายป่าโน้น เด็กๆ เลี้ยงควายอยู่ปลายนานี้ มีชีวิตที่สัมพันธ์ โอ๊ย ตัดป่านาก็เหี่ยวเฉา แดดเผาข้าวก็แห้งตาย ตัดป่านาก็ท่วมท้น น้ำล้นน้ำก็ท่วมนา หมดป่านาล่มจมหาย หมดน้ำนาล่มคนกระจาย ก็ต้องไปขายตัวเอง ตัดป่ากันเข้าไปตัดให้วายให้วอด สร้างเป็นรีสอร์ทรอรับน้ำบ่า นกเขาทิ้งคอน ชาวนาทิ้งเคียว เหลือเพียงชีวิต ซูบโซซีดเซียว พ่อแม่ขายแรงอยู่ในเมืองโน้น เด็กๆ ขายตัวอยู่ในเมืองนี้ โสเภณีเป็นพยาน