คนไม่มีสิทธิ์

อยู่อย่างคนไม่มีสิทธิ์ ก็ผิดตั้งแต่วันที่เราเกิด

เจ็บอย่างไรก็ทนไปเถิด จะเกิดอะไรก็ต้องทน

หากว่าเธอสิ้นเยื่อใย ประโยชน์อะไรที่จะบ่น

อยู่อย่างดินต้องเจียมตน จะอดจะทนเพราะเข้าใจ

เมื่อเธอไม่รักก็ช่างเธอ มันถูกอยู่แล้วที่เธอไป

หากเป็นเราไม่ถูกใจใคร ก็คงจะทำไปอย่างนั้นเหมือนกัน

คนอย่างเราต้องยอมอดทน ได้เกิดเป็นคนก็บุญหนักหนา

เธอไม่แลก็แล้วแต่ฟ้า สั่งลงมาให้เสียเธอไป

คนอย่างเราไม่มีอุทธรณ์ จะเจ็บจะร้อนก็เก็บเอาไว้

คนจะไปก็คือต้องไป ดีแค่ไหนที่เธอเคยมอง

เมื่อเธอไม่รักก็ช่างเธอ มันถูกอยู่แล้วที่เธอไป

หากเป็นเราไม่ถูกใจใคร ก็คงจะทำไปอย่างนั้นเหมือนกัน

คนอย่างเราต้องยอมอดทน ได้เกิดเป็นคนก็บุญหนักหนา

เธอไม่แล้วก็แล้วแต่ฟ้า สั่งลงมาให้เสียเธอไป

คนอย่างเราไม่มีอุทธรณ์ จะเจ็บจะร้อนก็เก็บเอาไว้

คนจะไปก็คือต้องไป ดีแค่ไหนที่เธอเคยมอง

อยู่อย่างคนไม่มีสิทธิ์ ก็ผิดตั้งแต่วันที่เราเกิด

เจ็บอย่างไรก็ทนไปเถิด จะเกิดอะไรก็จะทน

จะเจ็บอย่างไรก็จะทน

คนอย่างเราต้องยอมอดทน ได้เกิดเป็นคนก็บุญหนักหนา

เธอไม่แลก็แล้วแต่ฟ้า สั่งลงมาให้เสียเธอไป

คนอย่างเราไม่มีอุทธรณ์ จะเจ็บจะร้อนก็เก็บเอาไว้

คนอย่างเราไม่มีอะไร ไม่มีสิทธิ์มีเสียงได้เพียงแค่มอง