ลำแคนคิดฮอดผู้บ่าว

บัดนี้... ขอจงฟังเอาถ่อน ฟังกลอนน้องสิว่า ฮักกันมาว่าสิได้เลยนอนไห้ใส่แต่หมอน ออนซอนเด้ตัวข่อย คนคอยบ่มีคู่ คอยหาชู้ต่างบ้าน ปานนี้อ้ายอยู่ไส อ้ายอยู่ไส โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ้... คิดขึ้นมายิ่งพาใจเศร้า อุกอั่งเอ้า แค้นอั่งในใจ บ่มีไผซ่อยซูเอาน้อง หวังปองอ้ายหวังใจตั้งต่อ อ้ายมาหลอกล่อ พอให้ว่าคิดนำ บุญน้องนี้บ่ค้ำก้ำฝ่ายทางนาง เลยมาจางปล่อยวางลืมจ้อย จั่งว่าสอยวอยหน้า สายตาอ้ายบ่ล่ำ แสนสิป้ำไม้ยู้โอ้ยซูขึ้น กะบ่เถิง กะบ่เถิง โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ้... ลมพัดต้องใบตองดังย่าว คิดฮอดบ่าวล่ะผู้อยู่ทางไกล หนาวจิตใจมันยั้งบ่อยู่ คิดฮอดชู้นอนไห้ใส่หมอน แสนอาวรณ์คิดถึงคราวกี้ คราวมีอ้ายเว้านัวหัวม่วน ซวนให้น้องใจส่อยชื่นบาน คิดถึงวันล่ะที่เฮาเคยได้ เหมือนกระต่ายล่ะที่ได้หมายจันทร์ มันกระสันนั่นยั้งบ่อยู่ นอนหนาวอยู่อ้างว้าง อยู่ผู้เดียว อยู่ผู้เดียว โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ้... ยามเดือนหงายสายลมพัดเป่า มันฟ้าวตื่นล่ะกระต่ายหนาวเย็น มันเหลียวเห็นต้นตาลใหญ่ หมากตูมไข่กำลังสุกเหลือง เหลียวเบิ่งเฟืองในนาก็แห้ง ยามเดือนแล้งแสงจันทร์ใสส่อง เหมือนอ้ายน้องคอยได้เปี่ยวพลอย บุญน้องน้อยจั่งค่อยอดสา วาสนาส่ำพอเพียงนี้ บ่มีได้สมใจดั่งว่า ฮักกันมาว่าสิได้ ไกลแล้วว่าห่างกัน จั่งว่ะว่าถ่อนั้น ลาก่อนเด้อแฟน เสียงลำแคนลาลงเพียงนี้ สุขขีหมั่นพันปีอย่าได้หล่า สาวดอกอ้อ ลาเด้อพี่น้อง โอ้ย ลุง ป้า ผู้ซู่คน ผู้ซู่คน โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ โฮะ โอ่ โฮะ โอ้...