เจ็บไปเจ็บมา

อยู่กับเธอแล้วเหนื่อย กับความเรื่อยเปื่อย

กับรักที่ลังเล หนึ่งจะเอาสอง

แตกออกเป็นสาม ใจมันช้ำจนจำเจ

เจ็บจนชิน มันกินในหัวใจ

ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที

เจ็บจนใจล้ามาเป็นปี ก็ทน

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด

หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้

อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่

จะให้ช้ำ ๆ ไปกว่านี้ ไม่มีทาง

ใจไม่มีให้เจ็บ ไม่มีเหลือเก็บ

เอาไว้ให้รังแก เหยียบก็ไม่ช้ำ

ย่ำก็ยังไหว หนักอย่างไรก็ไม่แคร์

เจ็บจนชิน มันกินในหัวใจ

ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที

เจ็บจนใจล้ามาเป็นปี ก็ทน

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด

หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้

อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่

จะให้ช้ำ ๆ ไปกว่านี้ ไม่มีทาง

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด

หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้

อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลยเต็มที่

จะให้ช้ำ ๆ ไปกว่านี้ ไม่มีทาง