Shahname

کنون رزم سهراب و رستم شنو

دگر ها شنیدستی این هم شنو

همی تاخت سهراب چو پیلی مست

کمندی به بازو کمانی به دست

همی ماند رستم از او در شگفت

ز پیکارش اندازه ها بر گرفت

به کشتی گرفتن نهادند سر

گرفتند هر دو دوال کمر

خم آورد پشت دلیر جوان

زمانه بیامد نبودش توان

زدش بر زمین بر به کردار شیر

بدانست کاو هم نماند به زیر

سبک تیغ تیز از میان بر کشید

بر شیر بیدار دل بردرید

بپیچید زان پس یکی آه کرد

ز نیک و بد اندیشه کوتاه کرد

بدو گفت کاین بر من از من رسید

زمانه به دست تو دادم کلید

به بازی بکویند هم سال من

به خواک اندر آمد چنین یال من

نشان داد مادر مرا از پدر

ز مهر اندر آمد روانم به سر

کنون گر تو در آب ماهی شوی

وگر چون شب اندر سیاهی شوی

بخواهدم از تو پدر کین من

چو بیند که خاک است بالین من

کنون رزم سهراب و رستم شنو

دگر ها شنیدستی این هم شنو

از این خویشتن کشتن اکنون چه سود؟

چنین رفت و این بودنی کار بود

از این نامداران گردن کشان

کسی هم برد سوی رستم نشان

که سهراب کشتست و افکنده خوار

تو را خواست کردن همی خواستار

چو بشنید رستم سرش خیره گشت

جهان پیش چشم اندرش تیره گشت

بپرسید زان پس که آمد به هوش

بدو گفت با ناله و با خروش

که اکنون چه داری ز رستم نشان

که کم باد نامش زگردن کشان

بدو گفت ار ایدون که رستم تویی

بکشتی مرا خیره از بدخویی

ز هرگونه ای بودمت رهنمای

نجنبید یک ذره مهرت ز جای

چو برخاست آواز کوس از درم

بیامد پر از خون دو رخ مادرم

همی جانش از رفتن من بخست

یکی مهره بر بازوی من ببست

مرا گفت کاین از پدر یادگار

بدار و ببین تا کی آید به کار

کنون بند بگشای از جوشنم

برهنه نگه کن تن روشنم

چو بگشاد خفتان و آن مهره دید

همه جامه بر خویشتن بر درید

همی گفت که ای کشته بر دست من

دلیل و ستوده به هر انجمن

همی ریخت خون و همی کند موی

سرش پر زخاک و پر از آب روی

بدو گفت سهراب کاین بدتریست

به آب دو دیده نباید گریست

از این خویشتن کشتن اکنون چه سود؟

چنین رفت و این بودنی کار بود

کنون رزم سهراب و رستم شنو

دگر ها شنیدستی این هم شنو

از این خویشتن کشتن اکنون چه سود؟

چنین رفت و این بودنی کار بود