Bua Loi (Thug Kwai Thui, Pt. 5) [Sungkayana]

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก ทําไมจากข้าเร็วเกินไป บัวลอยไปอยู่ที่ไหน เคยรู้บ้างไหมโหนกคิดคํานึง ถึงบัวลอย... บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม ตาเหล่ หลังงุ้ม เด๋อๆ ด๋าๆ รูปร่างแม้ไม่โสภา จิตใจลํ้าฟ้าดังสมญาบัวลอย เป็นเพื่อนคุยยามเพื่อนว้าเหว่ เป็นพ่อครัวยามเพื่อนหิวโหย เป็นหมอใหญ่ยามเพื่อนโอดโอย หาหยูกยามารักษาบรรเทา บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร พิกลพิการยังดีหนึ่งประเภทสอง อาสารับใช้ชาติพี่น้อง หัวใจคับพองกล้าหาญอดทน เป็นคนหนักเอาเบาสู้ อุตส่าห์มานะอดทน ช่วยเหลือเพื่อนๆ ทุกคน ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก ทําไมจากข้าเร็วเกินไป บัวลอยไปอยู่ที่ไหน เคยรู้บ้างไหมโหนกคิดคํานึง ถึงบัวลอย... วันหนึ่งมีเสียงปืนคําราม บัวลอยถูกหามมาในเปลผ้าใบ ยังละเมอห่วงว่าใครเป็นอะไร คือคําพูดสุดท้ายของชายชื่อบัวลอย ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้ แสงตะเกียงริบหรี่ที่บ้านไร่ปลายดอย ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย ความเหงาหงอยค่อยเข้าปกคลุม โลกนี้ไม่สมประกอบ เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน โลกนี้มีสักกี่คน เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย โลกนี้ไม่สมประกอบ เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน โลกนี้มีสักกี่คน เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย โลกนี้ไม่สมประกอบ เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน โลกนี้มีสักกี่คน เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย บัวลอย!!!