สนเดาแย้ม

หยุดก่อนเถาะอ้าย ขอเว้านำแหน่ได้บ่ โตน้องอยากขอ ได้เว้า ได้จากับอ้าย บ่เคยสิคิดทำร้ายหมู่ บ่เคยสิคิดฆ่าหมู่ให้ตาย มันสับสนวุ่นวาย ที่ต้องกลายเป็นผีมาฆ่าคน โตบ่ต้องเว้า อีหยังให้มันมากมาย อ้ายบ่สนใจ ผู้ใด๋สิกลายเป็นผี บ่คึด บ่ฝันน้องต้องมาตาย บ่คึด บ่ฝันต้องมาหมุ่นสลาย จุดจบสุดท้าย กูสิกลายเป็นคนพิสูจน์เอง ขนาดใจโต ยังบ่เซื่อใจเจ้าของ สิให้อ้ายมอง จั่งใด๋ต้องเซื่อใจเจ้า กลับบ้านเถิดนางแย้ม ข้อยวอนขอ อ้ายกะพอบ่ต้องกลับมาเว้า ขอให้เฮา กลับมาเป็นคือเก่าสิได้บ่