Kyrrlátt Kvöld

Það er kyrlátt kvöld við fjörðinn,

ryðgað liggur bárujárn við veginn

máfurinn, Múkkin og Vargurinn,

hvergi finna innyflin.

Meðan þung vaka fjöll yfir hafi,

í þögn stendur verksmiðjan ein

svo langt frá hafi,

ekkert okkar snýr aftur heim.

Því allir fóru suður í haust

í kjölfar hins drottnandi herra.

Bátar fúna rotna í naust

það nam vart með öðru en að hnerra.

Því að dauðadóm sinn hvað hann upp og glotti.

Þorpsbúa hann hafði að háð og spotti.

Síldin farin, fer ég líka

suður á bankanna val.