Quan vei la lauzeta mover
De jòi sas alas contra.l rai
Que s'oblid' e·s laissa cazer
Per la douçor qu'al còr li vai
Ai! tan grans enveia me.n ve
De cui que veia jauzion
Meravilhas ai, car dessé
Lo còr de desirer no·m fon
Ai, las! tan cujava saber
D'amor, e quan petit en sai!
Car ièu d'amar no·m puosc tener
Celeis don ja pro non aurai
Tòlt m'a mon còr, e tòlt m'a me
E se meteus e tot lo mon
E quan se·m tòlc, no·m laissèt re
Mas desirièr e còr volon
Anc non aguí de me poder
Ni no fui mièus de l'ora en sai
Que·m laissèt en sos uolhs vezer
En un miralh que mout me plai
Miralhs, pòis me mirei en te
M'an mort li sospir de prion
Qu'aissi·m perdèi cum perdèt se
Lo bels Narcisus en la fon
Puòis ab midòns no·m pot valer
Precs ni mercés ni·l dreitz qu'ièu ai
Ni a lièis no ven a plazer
Qu'ièu l'am, ja mais no·lh o dirai
Aissi·m partz de lièis e·m recré
Mort m'a, e per mort li respon
E vau m'en, s'ela no·m reté
Caitius, en issilh, no sai on
Tristans, ges no·n aurètz de me
Qu'ièu m'en vau, marritz, no sai on
De chantar me gic e·m recré
E de jòi e d'amor m'escon
