Timilai Samjhi

बगरमा मीठो जुनेली मन बुझाउँछु तिमीलाई सम्झी बजारका झिलमिल बत्तीहरूझैँ टलपल गर्छन् ताराहरू खोला किनारै बरालिने बतासले बहलाउँछ मन टाढा कतै चराहरू गुनगुनाउँदै छन् तिम्रो सम्झनामा आज फेरि म सारा कुरा भुलेर सोचिरहेछु तिमी हुन्थ्यौ त रातको जुनेलीमा मन्द-मन्द बतासको सुसेलीमा गीत हुन्थ्यो तिम्रो-मेरो पिरतीको बाध्यता नै बहाना बन्यो सम्झना नै सहारा बन्यो मिलनको बाटोमा बाधाहरू छन् बिछोडको सोचले अतालिन्छ मन देउरालीको लालुपाते, बेँसी, रानीवन भेट हुने आशामा दिन गन्दै छन् त्यही वेदनालाई अँगालिएर तिमी आउने बाटो कुरी बसिरहेछु तिमी हुन्थ्यौ त यो शीतल बिहानीमा पहिलो किरण जब पर्छ सिरानीमा गीत हुन्थ्यो तिम्रो-मेरो पिरतीको