สุดขั้ว

มองไปจนถึงทาง ที่ไม่อาจจับต้อง

ทางที่ไม่มีวันเจอ เพียงแค่หลงละเมอ

วันที่ใจเผอเรอ วันที่มีเราหนึ่งเดียว

จับแตะได้แต่ความเหงา ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียรเฝ้าเวียนมา ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก อยู่ข้างกันตลอดมา

บางคืนบางวัน ในหมู่คนมากหลาย

เจ้ายังแทรกกายเข้ามากั้นขวาง

จับแตะได้แต่ความเหงา ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียรเฝ้าเวียนมา ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก อยู่ข้างกันตลอดมา

จับแตะได้แต่ความเหงา ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียรเฝ้าเวียนมา ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก อยู่ร่วมกันตลอดมา

จับแตะได้แต่ความเหงา ใจร้าวลึกลง

มันหยั่งรากจนสุดขั้วเหงา

เพียรเฝ้าเวียนมา ไม่ร้างไม่ลา

เฝ้าติดตามหาจนพบกัน

ไม่พรากจาก อยู่ข้างกันตลอดมา