Aftous Pou Vlepis

Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς Θα τους γνωρίσεις πάλι Άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς Θα τους γνωρίσεις πάλι Σ' αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν Με περηφάνια πιο μεγάλη Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς Θα τους μισήσεις πάλι Έναν μονάχα δε θα βρεις Τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο Τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο Αυτόν δε θα τον ξανεΐδείς να τονε βασανίσεις Και τη μεγάλη του καρδιά να τηνε σκίσεις Αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ' άστρα Τι τον φυλάει ο ήλιος του, τονε φυλάει το φεγγάρι Αυτόν που 'χει τη χάρη τον πιο μικρό Τον πιο πικρό και τον αγαπημένο Αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω