خب برمیگردم اینجا به یکی از آخرین برنامه های تلوزیونیم، رادیوتلوزیونیم
آوازی بود که شعرش رو فرشاد عشقی گفته بود و آهنگش رو منوچهر چشم آذر ساخته بود
منوچهر چشم آذر یکی از صمیمی ترین همکاران من بود
و من بسیار دوسش داشتم و بهش احترام میگذاشتم
منوچهر برای من آهنگی ساخته بود به نام تک
که البته این اسم اون ترانه ای بود که ما خوندیم
من یادمه که این آواز رو برای من و رامش ساخت
و ما برای اولین بار این آواز رو دوصدایی روی صحنه آوردیم
و شما از این آواز استقبال بسیار گرم و صمیمانه ای کردید
هیچوقت اون صحنه یادم نمیره
یک میز کوچیک، دو تا صندلی
رامش یک ور نشسته بود و من اون طرف
و پشت سر ما بچه های تلوزیون، همکارانمون ایستاده بودند
و ما با هم آواز میخوندیم و به شما نگاه میکردیم، لبخند میزدیم
شما میدونستید ما برای شما کار میکنیم
و شما ما رو قبول کرده بودید
و ما رو پذیرفته بودید
و ما عاشقانه شما رو دوست داشتیم
دلم میخواد که اگر میتونید اون صحنه رو مجسم کنید
این آواز رو براتون پخش میکنیم
و دلم فقط میخواد بگم یادش بخیر، همین
