เสียสาวเมื่ออยู่ ม.ศ.

มือจับสายเปล ร้องโอ้ละเห่ระหึกกล่อม ไปใจนึกถึงความหลังฉันนั่งร้องไห้ แม่และพ่อส่งเรียนต่อ ม.ศ.เทอมปลาย ฉันทำน่าอาย เสียสาวแต่อยู่ ม.2 เรียนอยู่ไม่นาน วันนั้นอาการเริ่มเปลี่ยน เกิดการคลื่นเหียนถึงอาเจียรเพื่อนเรียนหัวร่อ ฉันเริ่มเป็นข่าว ครูใหญ่เรียกไปตัดพ้อ แล้วเชิญแม่พ่อ ฉันมา อัตถาธิบาย ฉันถูกรีทายน์เพราะใจฉันไม่รักดี เสื่อมศักดิ์เสื่อมศรีถึงต้นตอแม่พ่อร้องไห้ รู้ตัวว่าพลาด ไม่อาจแก้ไข เดี๋ยวนี้ฉันกลายเป็นแม่คนผลิตผล ม.2 นอนเถิดลูกนอน อย่าร้องอย่าอ้อนกวนแม่ เวรกรรมลูกแท้ลืมตาทั้งทีไม่มีหน้าพ่อ แม่ยอมรับผิด ไม่คิดโทษหนุ่ม ม.ศ แม่เป็นคนก่อ คำว่าพ่ออย่าขอ เขาเลย นอนเถิดลูกนอน อย่าร้องอย่าอ้อนกวนแม่ เวรกรรมลูกแท้ลืมตาทั้งทีไม่มีหน้าพ่อ แม่ยอมรับผิด ไม่คิดโทษหนุ่ม ม.ศ แม่เป็นคนก่อ คำว่าพ่ออย่าขอ เขาเลย