นกเขาลืมรัก

เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญของเรียม หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืนใจเจียม เคยโลมเรียมเลียบฝั่ง มาแต่หลังยังจำ คำที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่ แว่วๆแจ้วหู ว่าขวัญชู้เจ้ายังคอย * เรียมเหลือลืมแล้วนั่น ขวัญคงหงอย หวนคิดผิดแล้วยิ่งเศร้า เหงาใจคอย อกเรียมพลอยนึกหน่าย คิดถึงสายน้ำนอง ** คลองที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น เช้าสายบ่ายเย็น ขวัญลงเล่นกับเรียม (ซ้ำ *, **)